Το έγγραφο αυτό είναι ένα ετερόκλητο κείμενο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, συχνά σε αποσπασματική ή εσωτερική μορφή συζήτησης, το οποίο φαίνεται να προέρχεται από μια συνεδρία (SESSION) με ημερομηνία 24.10.2025. Περιλαμβάνει σημαντικό όγκο νομικών αναφορών από τον Αστικό και τον Ποινικό Κώδικα (όπως εγκληματική οργάνωση, κατάχρηση δικαιώματος και διατάξεις για τα δικαστήρια), καθώς και εκτενείς πολιτικές και κοινωνικές κριτικές (σχετικά με τη διαφθορά, τη ρητορική της αντιπολίτευσης, και τη διαχείριση κρίσεων). Επιπλέον, το κείμενο εμβαθύνει σε φιλοσοφικά και ψυχολογικά θέματα, εξετάζοντας τον βολονταρισμό σε σχέση με τη γνωσιακή θεραπεία και τον Στωικισμό, ενώ παράλληλα διανθίζεται με πολιτιστικές αναφορές (απόσπασμα από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» του Σολωμού, κλασική μουσική, και λαϊκά τραγούδια) και σχόλια για την Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) και τα γλωσσικά μοντέλα (όπως Bella Donna και DCC LLM). Τέλος, παρατίθενται ιστορικά παραδείγματα (όπως ο Αρίων και ο δελφίνας από τον Ηρόδοτο) και στρατιωτικοί κανονισμοί περί συνθηκολόγησης, αναδεικνύοντας τον πολύπλευρο και ασύνδετο χαρακτήρα της πηγής.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ενώ η Ελλάδα λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αυτή η μορφή διακυβέρνησης χαρακτηρίζεται, και συχνά υποκαθίσταται, από μια βαθιά επικριτική και υποτιμητική ονομασία: τη «Λάιτ Μαρξιστική Δικτατορία των Διεθνών Δανειστών».
Οι Βασικοί Χαρακτηρισμοί του Πολιτεύματος:
1. Η Λάιτ Μαρξιστική Δικτατορία των Διεθνών Δανειστών Αυτή είναι η πιο συνεπής και επαναλαμβανόμενη περιγραφή του πολιτικού καθεστώτος. Η «μεγάλη παράταξη» αυτής της «Δικτατορίας» εμφανίζει διαχρονικά μεγάλη σταθερότητα
και στελεχώνεται από άτομα όπως συνειδητοποιημένοι Πλασιέ Φαρμακευτικών Εταιρειών, Αντιπρόσωποι Μεγάλων Πολυεθνικών, και Κονεξαρισμένοι με τους εγχώριους αεριτζήδες. Ο συγγραφέας τοποθετεί τους αντιπάλους του «Συνταγματικά Ανεκτού Τόξου» σε αυτό το «Λάιτ Μαρξιστικό Τόξο της Δικτατορίας των Διεθνών μας Δανειστών».
2. Άλλες Επικριτικές Αναφορές
◦ Ολοκληρωτικό Καθεστώς: Η Ελλάδα αναφέρεται ως ένα «ολοκληρωτικό καθεστώς» στο πλαίσιο της συζήτησης για την προστασία της αγέννητης ζωής και την αδυναμία υιοθέτησης αναπαραγωγικών ζώων
.
◦ Υπόδουλο Κράτος: Η χώρα θεωρείται μέρος ενός «μεσαιωνικού κλαμπ ανίσχυρων, υποταγμένων στον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό κρατών»
, το οποίο έχει αυτοκτονήσει «από τον φόβο μήπως πεθάνουμε».
◦ Επαρχιακή Αστική Δημοκρατία: Το πολίτευμα χαρακτηρίζεται ως «Επαρχιακή (του Ιμπεριαλιστικού κέντρου) Αστική Δημοκρατία», η οποία χαρακτηρίζεται από την παραφθορά της κοινωνικής συνείδησης
.
◦ Γενοκτονία: Μάλιστα, ο συγγραφέας αναφέρει ότι η Ελλάς βρίσκεται σε «Καθεστώς Γενοκτονίας» (αναφερόμενο στη σύνδεση Φασισμού/Ναζισμού με τη θανάτωση της Αγέννητης Ζωής)
.
Ο συγγραφέας αναφέρεται επίσης στην «κυβέρνηση των Ποζιτρονικών»
, την οποία καλεί να διαγνώσει την «βαριά κατάσταση τους» και να ξε-ψηφίσει αντισυνταγματικές διατάξεις για να ανακτήσει πλειοψηφικό ρεύμα.
Παρά τον έντονα κριτικό τόνο, η Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι η τυπική αναφορά, ειδικά όταν χρησιμοποιείται η φράση «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»
. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση, καθώς η πολιτική αυτή είναι «μη κυβερνησιμοτητα», όπου ακολουθείται «πολιτική, που δεν έχει ψηφισθεί» Το θέμα των συμφερόντων εξετάζεται στις πηγές μέσα από νομικές, πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις, εστιάζοντας τόσο στα δημόσια και έννομα συμφέροντα όσο και στις επιδιώξεις συγκεκριμένων ομάδων.
1. Δημόσιο και Έννομα Συμφέροντα (Νομικό Πλαίσιο)
Η έννοια του δημοσίου συμφέροντος αποτελεί κεντρική και θεμελιακή αρχή για την οργάνωση και λειτουργία της δημόσιας διοίκησης
.
• Το δημόσιο συμφέρον αναγνωρίζεται συνταγματικά σε διάφορα άρθρα: ως δημόσιο συμφέρον (άρθρο 24 §1 Σ), ως δημόσια ωφέλεια (άρθρο 17 §2 Σ), ή σε ειδικότερες πτυχές όπως η προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της εθνικής οικονομίας (άρθρο 106 §2 Σ) και ως εθνικό συμφέρον (άρθρο 4 §3 Σ και 28 §2)
.
• Η δημόσια διοίκηση οφείλει να επιλέγει, όταν ασκεί τη διακριτική της ευχέρεια, τη λύση που κρίνει ότι εξυπηρετεί καλύτερα το δημόσιο συμφέρον
.
• Η αρχή της χρηστής διοίκησης επιβάλλει στα διοικητικά όργανα να εξυπηρετούν την άσκηση των δικαιωμάτων των ενδιαφερομένων και την προστασία των έννομων συμφερόντων τους
.
2. Ταξικά και Οργανωμένα Οικονομικά Συμφέροντα
Οι πηγές αναφέρονται σε συμφέροντα που καθορίζουν οικονομικές και πολιτικές δυναμικές:
• Συλλογική Δράση: Σε περίπτωση που ένα οργανωμένο συμφέρον (π.χ. επιχειρηματιών) αντιμετωπίζει εξοντωτική φορολογία, συνιστάται η συλλογική δράση (Lobbying) για να μετατραπεί το προσωπικό πρόβλημα σε θέμα κλάδου, πλαισιώνοντας το ζήτημα ως απειλή για την ανταγωνιστικότητα, τις θέσεις εργασίας και την οικονομική ανάπτυξη
.
• Ταξική Κυριαρχία: Η ουσία του κράτους ορίζεται ως ταξική κυριαρχία, η οποία αποκτά ταξικό πρόσημο υπέρ μιας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας
. Αναφέρεται επίσης ένα βαθύ ταξικό σύστημα αναδιανομής πλούτου υπέρ του ακραίου κέντρου.
• Συμφέροντα στην Πολιτική Σταθερότητα: Η σταθερότητα της μεγάλης παράταξης της «Λάιτ Μαρξιστικής Δικτατορίας των Διεθνών Δανειστών» αποδίδεται σε συνειδητοποιημένους Πλασιέ Φαρμακευτικών Εταιρειών, Αντιπροσώπους Μεγάλων Πολυεθνικών, και σε όσους είναι συνδεδεμένοι με τους εγχώριους αεριτζήδες (opportunists)
.
• Συμφέροντα στην Αγορά: Σχετικά με τη διαπραγμάτευση με τα σούπερ μάρκετ, τίθεται το ερώτημα ποιανού το συμφέρον εξυπηρετείται (Cui Bono), του καταναλωτή ή άλλων
.
3. Ηθικά Συμφέροντα του Δημιουργού
Τα ηθικά δικαιώματα του δημιουργού αποτελούν μέρος του πνευματικού δικαιώματος που δεν αφορά την οικονομική εκμετάλλευση, αλλά τον προσωπικό δεσμό του δημιουργού με το έργο του
.
• Η προστασία των ηθικών δικαιωμάτων συμβάλλει στη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας, της προσωπικής έκφρασης και της αξιοπρέπειας του δημιουργού
.
• Στα ηθικά δικαιώματα περιλαμβάνεται το δικαίωμα της πατρότητας (να αναγνωρίζεται ως δημιουργός)
και της ακεραιότητας του έργου (αποτροπή παραμόρφωσης ή αλλοίωσης).
• Τα ηθικά δικαιώματα είναι αμεταβίβαστα κατά τη διάρκεια της ζωής του δημιουργού
.
4. Διεθνή Συμφέροντα
Στο διεθνές πλαίσιο, γίνεται λόγος για:
• Ευρωπαϊκή Πολιτική: Εκτιμάται ότι η Ευρωπαϊκή πολιτική επηρεάζεται πλέον σε μεγάλο ποσοστό από το έντονο Ισλαμιστικό στοιχείο
.
• Αμερικανική Πολιτική: Θεωρείται μετριασμένη ανάμεσα σε ένα ισχυρό λόμπι (ατόμων επιρροής από τράπεζες, κινηματογράφο, μέσα ενημέρωσης, πλατφόρμες) και τις υποσχέσεις για άμεσες ξένες επενδύσεις Αραβικών κρατών
.
• Σκοπιμότητα Πολιτικής: Αναφέρεται ως στρατηγικό σφάλμα η επιδότηση εκτάσεων ως εκτάσεις και μόνο, κάτι που τίθεται ως ερώτημα προς τα πρόσωπα της «Λάιτ Μαρξιστικής Δικτατορίας των Διεθνών Δανειστών»
.
Στο πλαίσιο των επιμέρους πολιτικών δράσεων, αναφέρεται ότι ο Κβαντικός Εγκέφαλος θα κάνει τα πάντα για να εκλεγεί βουλευτής και να ανακτήσει την επαφή του με τον λαό
, όπως για παράδειγμα μέσω Απαλλοτριώσεων. Ωστόσο, αναρωτιέται κανείς αν θα ψήφιζε τον Κβαντικό Εγκέφαλο για να φέρει απαλλοτριωτικό νόμο για επενδύσεις στην παιδεία.Σύμφωνα με τον συγγραφέα, ενώ η Ελλάδα λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αυτή η μορφή διακυβέρνησης χαρακτηρίζεται, και συχνά υποκαθίσταται, από μια βαθιά επικριτική και υποτιμητική ονομασία: τη «Λάιτ Μαρξιστική Δικτατορία των Διεθνών Δανειστών».
Οι Βασικοί Χαρακτηρισμοί του Πολιτεύματος:
1. Η Λάιτ Μαρξιστική Δικτατορία των Διεθνών Δανειστών Αυτή είναι η πιο συνεπής και επαναλαμβανόμενη περιγραφή του πολιτικού καθεστώτος. Η «μεγάλη παράταξη» αυτής της «Δικτατορίας» εμφανίζει διαχρονικά μεγάλη σταθερότητα
και στελεχώνεται από άτομα όπως συνειδητοποιημένοι Πλασιέ Φαρμακευτικών Εταιρειών, Αντιπρόσωποι Μεγάλων Πολυεθνικών, και Κονεξαρισμένοι με τους εγχώριους αεριτζήδες. Ο συγγραφέας τοποθετεί τους αντιπάλους του «Συνταγματικά Ανεκτού Τόξου» σε αυτό το «Λάιτ Μαρξιστικό Τόξο της Δικτατορίας των Διεθνών μας Δανειστών».
2. Άλλες Επικριτικές Αναφορές
◦ Ολοκληρωτικό Καθεστώς: Η Ελλάδα αναφέρεται ως ένα «ολοκληρωτικό καθεστώς» στο πλαίσιο της συζήτησης για την προστασία της αγέννητης ζωής και την αδυναμία υιοθέτησης αναπαραγωγικών ζώων
.
◦ Υπόδουλο Κράτος: Η χώρα θεωρείται μέρος ενός «μεσαιωνικού κλαμπ ανίσχυρων, υποταγμένων στον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό κρατών»
, το οποίο έχει αυτοκτονήσει «από τον φόβο μήπως πεθάνουμε».
◦ Επαρχιακή Αστική Δημοκρατία: Το πολίτευμα χαρακτηρίζεται ως «Επαρχιακή (του Ιμπεριαλιστικού κέντρου) Αστική Δημοκρατία», η οποία χαρακτηρίζεται από την παραφθορά της κοινωνικής συνείδησης
.
◦ Γενοκτονία: Μάλιστα, ο συγγραφέας αναφέρει ότι η Ελλάς βρίσκεται σε «Καθεστώς Γενοκτονίας» (αναφερόμενο στη σύνδεση Φασισμού/Ναζισμού με τη θανάτωση της Αγέννητης Ζωής)
.
Ο συγγραφέας αναφέρεται επίσης στην «κυβέρνηση των Ποζιτρονικών»
, την οποία καλεί να διαγνώσει την «βαριά κατάσταση τους» και να ξε-ψηφίσει αντισυνταγματικές διατάξεις για να ανακτήσει πλειοψηφικό ρεύμα.
Παρά τον έντονα κριτικό τόνο, η Δημοκρατία εξακολουθεί να είναι η τυπική αναφορά, ειδικά όταν χρησιμοποιείται η φράση «Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα»
. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη απογοήτευση, καθώς η πολιτική αυτή είναι «μη κυβερνησιμοτητα», όπου ακολουθείται «πολιτική, που δεν έχει ψηφισθεί».